کتابها هم مثل آدمها سرنوشت خودشان را دارند. سرنوشتی که نويسنده به کتاب می دهد. ولی در اين ميان کسان ديگری هم هستند که خواسته يا ناخواسته بر اين جريان تاثير می گذارند. سال 1362 وقتی اولين مجموعه داستانم را به نام "راز کوچک" برای کسب اجازه چاپ بردم ؛ نمی دانستم که ده سال بعد يعنی در سال 1372 به کمک يکی از اهالی مطبوعات که در اين جلسه حضور دارند اين گره کور گشوده می شود و کتاب اجازه چاپ می گيرد.
کتاب "از شيطان آموخت و سوزاند" هم سرنوشت مشابه ای داشت. بعد از دو سال تلاش مشترک من و ناشر- وقتی از کسب مجوز چاپ نااميد شده بوديم - به همت والای يک دوست عزيز ناديده و با تلاش و پايداری ايشان مقدمات اخذ مجوز چاپ کتاب فراهم آمد و اگر پیگيری و تلاش اين خبرنگار جوان نبود؛ قطعا حالا در خدمت شما عزيزان نبودم و برای کتاب سرنوشت ديگری رقم خورده بود. به اين علت وقتی برای شرکت در اين مراسم دعوت شدم نامه¬ای برای ايشان نوشتم که اجازه می خواهم متن آن را بخوانم:
" خدمت دوست عزيز ناديده
سلام،
من به خوبی، شما و همه لطف شما به خودم و کتاب "از شيطان آموخت و سوزاند" را به ياد دارم . شما سهم مهمی در چاپ اين کتاب در آن روزگار تلخ داشتيد و من بارها از شما ياد کرده ام. در واقع اين بارهم از صبح شنبه به دنبال تلفن شما بودم تا مستقيم با خودتان صحبت کنم که امکان آن فراهم نشد. غرض از مزاحمت اين بود که روز يکشنبه مراسم جايزه کتاب منتقدين برگزار خواهد شد و از کتاب من هم ذکری می شود. در اين يکسال و نيم اخير موفق نشدم با شما ملاقات حضوری داشته باشم و مراتب تشکر خود را بيان کنم ولی اميدوارم دعوت مرا بپذيريد و دراين مراسم شرکت کنيد تا بتوانم حضورا يک جلد از کتاب را به شما تقديم کنم. منتظرملاقات شما هستم."
حالا با اجازه از حضار محترم به پاسداشت خدمات مطبوعات به ادبيات معاصر اين سرزمين عزيز از آقای عليرضا روشن خواهش می کنم که اگر در مجلس حضور دارند به اين جا بيايند و من با احترام به نشانه سپاس از مطبوعات ، جايزه نقدی چاپ کتاب را به اين دوست خبرنگار تقديم کنم. شايد اين عمل سپاسی هر چند اندک از جامعه مطبوعاتی باشد که بی هيچ منتی مدد رسان اهل قلم بوده اند.

فرخنده آقايی
17/10/1385

***

فرخنده آقایی در اقدامی سمبلیک، جایزه خود را به یک خبرنگار تقدیم کرد ... اينجا

نامه علیرضا روشن به فرخنده آقایی ... اينجا

ديدار با فرخنده آقايي ... اينجا