مدتی است دارم موسیقی محلی جمع می‌کنم؛‌ کردی و لری و آذری و بلوچی و گیلکی و مازنی و خوزی و خراسانی. توی اینترنت اسم فریدون پوررضا را جست و جو می‌کردم که رسیدم به این وبلاگ.
دیدم نویسنده اش با پوررضا دیداری داشته،‌ برایش ایمیلی فرستادم و گفتم که سلام من را به پوررضا برساند؛ پوررضا را یک بار دیده‌ام،‌ به عنوان منتقد آمده بود تهران تا به همراه افشین نادری و دکتر قبادی و علیرضا حسن زاده کتاب عزیز و نگار را در میراث فرهنگی نقد کند. در همان جلسه بود که گوشه‌هایی از موسیقی گیلان و از جمله یکی از دوبیتی عزیز و نگاری را خواند.
صدای پوررضا همیشه دگرگونم کرده و چه درست گفته شاملوی بزرگ درباره او که: "در صدای پوررضا تاریخ یک ملت خوابیده است."
سارا ثابت، لطف کرد و برایم دو سی دی از آثار پوررضا و دیگر خواننده‌های گیلک فرستاد. همراه این سی دی‌ها نشریه‌ای هم فرستاد دو زبانه: گیلکی و فارسی به اسم زیته به معنی جوانه.
زیته، مجله‌ای است دانشجویی به مدیرمسوولی بهنام پوررجب زاده و زیر نظر شورای سردبیری. گرافیک،‌ صفحه آرایی و طرح روی جلد هم کار سارا ثابت است.
جدا از مطالب خوبی که در شماره چهارم زیته آمده مثل داستان کوتاهی از ژان کریستف، گاهشماری دیلمی، معرفی اکبر رادی، توصیه نامچه حفاظت از فرهنگ‌های سنتی و فرهنگ‌های عامه وغزلی از محمدولی مظفری کجیدی، چشمم روی مصاحبه زیته با فریدون پوررضا خیره می‌ماند. گفتگویی است بی پرده و صریح با این موسیقیدان و خواننده گیلک. تنظیم گفتگو با سارا ثابت است و عکس از تینا توحیدی.
با اجازه زیته و با کمک سارا ثابت،‌ این مصاحبه را دوباره در تادانه منتشر می‌کنم تا بدانیم گفتگوهای خواندنی فقط در تهران و شخصیت‌های پایتخت نشین انجام نمی‌شود.
فقط بدی زیته این است که اگر ندانی در رشت منتشر می‌شود و در دانشگاه گیلان،‌ فکر می‌کنی در بی مکانی سیر می‌کند و جایی به آن اشاره نشده است.
امروز ديدم گفتگوي خانم ثابت با پوررضا در روزنامه كارگزاران هم منتشر شده. از آنجا كه اين گفتگو به دليل محدوديت صفحات روزنامه، به طور كامل منتشر نشده، براي خواندن اصل گفتگو و دیدار با فریدون پوررضا،‌ محقق آواهای بومی، معلم آواز و خنیاگر دیرینه ترانه‌های گیلک اينجا را كليك كنيد