چهارشنبه، مهر ۱۹، ۱۳۸۵
گفتگو با خبرگزاری مهر درباره ادبیات جنگ
يوسف عليخاني: اگر خودي و ناخودي نباشد
بهترين رمان جنگ هم نوشته خواهد شد

خبرگزاري مهر: ادبيات، ادبيات است و جنگي و غيرجنگي كردن آن موضوعي كاملا ثانوي است
يوسف عليخاني، داستان نويس و محقق با عنوان كردن اين موضوع، گفت وقتي داستان يا رماني خوب نوشته شود، براي من خواننده هيچ فرقي نمي كند جنگي باشد يا غيرجنگي. من داستان مي خوانم و نگاه مي كنم كه ببينم چطور نوشته شده است
وي افزود: متاسفانه دولت و مسوولان به جاي اين كه از مقوله ادبيات و هنر، در شكل كلي آن حمايت كنند و باعث رونق هرچه بيشتر فرهنگ و هنر و ادبيات شوند، با اقدامات رسمي خود مانع نوشته شدن ادبياتي جدي در اين حوزه شده اند
نويسنده مجموعه داستان "قدم بخير مادربزرگ من بود" گفت: من هيچ ابايي ندارم درباره موضوعي بنويسم كه دوستش دارم و از آنجا كه همه ما با پوست و گوشت و استخوان خود جنگ را لمس كرده ايم، نوشتن از آن نيز مانند نوشتن از موضوعات ديگر برايم هميشه جدي بوده است، حتي يك بار نيز تجربه اي نيز در اين باره داشتم اما متاسفانه با افتادن در هزارتوي كاغذبازي و بيلان كاري و هزار مانع ديگر، هنوز منتشر نشده است
عليخاني خاطرنشان ساخت: عده اي كه هميشه و در هر كاري ماجراجو هستند و خود را همه كاره و قيم مي دانند عنوان مي كنند فقط كساني مي توانند از جنگ بنويسند كه جنگيده باشند؟ اين حرف از آن حرف هايي است كه باعث نوشته نشدن بهترين رمان با موضوع جنگ در ايران بوده است
اين نويسنده جوان اضافه كرد: نسل جديد نويسندگان با انقلاب به دنيا آمده اند، برخي كمتر از انگشتان يك دست از آن بزرگترند، خود من سه ساله بودم كه انقلاب شد، بعد جنگ، بعد صلح و بعد بازسازي و بعد دوم خرداد و بعد آمدن احمدي نژاد و بعد... خب من فرزند اين محيط هستم، چرا نبايد بنويسم؟ چرا نمي نويسم؟
يوسف عليخاني درباره چرا ننوشتن خود گفت: چون وقتي احساس مي كنم به من امر مي شود كاري بكنم، ناخودآگاه آن كار را انجام نمي دهم، حتي اگر با طمع پول و حق التاليف خوب هم بنويسم، كار خوبي نخواهد شد. من مي نويسم اما موانع نمي گذارد. آدم هايي هستند كه نمي گذارند. تماميت خواه هستند. مي خواهند ادبيات جنگ مال خودشان باشند. ادبيات دفاع مقدس مال خودشان باشد. ادبيات انقلاب مال خودشان باشد. مي خواهند
نويسنده مجموعه داستان آماده انتشار "اژدهاكشان" افزود: آقايان مسوول به جاي بال و پر دادن به عده اي خاص، به جاي رسمي كردن موضوع، به جاي به هزار كار كرده و هزاران اقدام نكرده، بيايند و فضا را براي نوشتن آزاد بگذارند. بگذارند ادبيات به معناي كامل خود جان بگيرد. وقتي چنين شد، ادبيات جنگ خوب هم خواهيم داشت. بهترين رمان جنگ هم نوشته خواهد شد و اين همه خودي و غيرخودي هم شكل نخواهد گرفت. خودي و غيرخودي را هم مسوولان بنده خدا ايجاد نمي كنند عده اي نويسنده مثل من درست مي كنيم چون مي خواهيم همه چيز مال خودمان باشد، چون فكر مي كنيم فقط ما نويسنده هستيم و بقيه حق ندارند در اين فضا نفس بكشند، حال آن كه غافليم همه ما كامل كننده هم هستيم و هيچ نويسنده اي جاي نويسنده ديگري را تنگ نمي كند
tadaneh AT gmail DOT com